Η ζωή συνεχίζεται και η ΑΕΛ στην πρώτη εκτός έδρας αποστολή, μετά τις τραγικές ημέρες που ζήσαμε όλοι μας, έδειξε πως αρχίζει να συνέρχεται και διεκδίκησε μέχρι το τέλος τη νίκη απέναντι σ’ ένα δύσκολο αντίπαλο. Έναν αντίπαλο, που οφείλουμε να πούμε πως κοσμεί με τη συμπεριφορά του εντός και εκτός γηπέδων το ελληνικό πρωτάθλημα. Η φιλοξενία και απόδοση φόρου τιμής προς τον αδικοχαμένο ποδοσφαιριστή μας, αξίζουν τα συγχαρητήριά μας και μια αντίστοιχη από μέρους μας φιλοξενία στο Αλκαζάρ. Η ΑΕΛ στο Παγκρήτιο προσπάθησε, όμως, έχασε πολλές κλασικές ευκαιρίες και έτσι η ισοπαλία, μπορεί μεν να την αδικεί, αλλά ήρθε φυσιολογικά. Η ομάδα, παρά τις ελλείψεις, ήταν συγκεντρωμένη και καλά στημένη στο γήπεδο, ενώ έδειξε θέληση και φιλότιμο νικητή. Σε κάποιο σημείο στο β’ ημίχρονο φάνηκε κουρασμένη και, παρά τις φωνές του Μαρίνου Ουζουνίδη, οπισθοχώρησε, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν δέχτηκε μεγάλη πίεση. Και αν, βέβαια , ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας του Εργοτέλη δεν έκανε την απόκρουση του αγώνα στη βολίδα του Ρομέου τότε θα πανηγυρίζαμε ένα ακόμη διπλό στην Κρήτη. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα θέλει ενίσχυση σε όλες σχεδόν τις θέσεις, κάτι το οποίο γνωρίζουν πρώτοι απ’ όλους Διοίκηση και προπονητής και όσο πιο σύντομα αφομοιωθούν οι νέες μεταγραφές από την ομάδα, τόσο γρηγορότερα θα ανέβουμε βαθμολογικά. Άλλωστε οι αποστάσεις ανάμεσα σε όλες τις ομάδες που διεκδικούν έξοδο στην Ευρώπη είναι ακόμη μικρές. Τέλος, άξιοι συγχαρητηρίων είναι και οι λιγοστοί ηρωικοί φίλαθλοι της ομάδας που στήριξαν μέχρι το τέλος την προσπάθειά της. Δυστυχώς, η ομάδα πολύ γρήγορα αναγκάζεται να δώσει έναν ακόμη δύσκολο εκτός έδρας αγώνα. Ελπίζουμε οι παίκτες, με αυτοπεποίθηση και υπομονή, αλλά και παίζοντας, κυρίως, έξυπνα να καταφέρουν να πάρουν ένα ακόμη θετικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, δεν ξεχνάμε πως στα δύσκολα πλέον ένας άγγελος από κει ψηλά θα τους οδηγεί και θα τους προσέχει. Όλοι μαζί ενωμένοι σιγά – σιγά προχωράμε στο δρόμο που χάραξε η ιστορία αυτής της ομάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου