ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ – ΑΕΛ : 4 – 0
ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ
Α) Το ημερολόγιο ενός τρελού (Νικολάι Γκογκόλ)
Δευτέρα 5-10-2009. Επομένη εθνικών εκλογών. Φωνές παντού και συζητήσεις. Όλη η Ελλάδα ήταν μπλέ, έγινε πράσινη … σκέφτομαι …
- πόσο λίγο με ενδιαφέρει, για μένα η Ελλάδα είναι βυσσινί, η μόνη μου σκέψη είναι στο ΟΑΚΑ, εκεί σε λίγο θ’ αρχίσει ο αγώνας της ομάδας.
- Το μέλλον της Ελλάδας… το μέλλον της ΑΕΛ. Τα ζύγισα σωστά, μήπως είμαι τρελός… δεν με νοιάζει, εμένα η καρδιά μου είναι βυσσινί και η ώρα του αγώνα πλησιάζει.
- Αγωνία μεγάλη και ελπίδα, ελπίδα που δεν έσβησε, πλησιάζει η ώρα, οι παίκτες εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο. Προσπαθώ να διαγνώσω στα μάτια τους την φλόγα που κι εγώ έχω για τον αγώνα. Εισέρχονται και οι υπόλοιποι του πάγκου, κοιτάζω τον προπονητή μας να διακρίνω αν έχει πίστη για τον αγώνα. Βλέπω κι ένα μέλος του Βυσσινόκιππου στον πάγκο, χαίρομαι, είμαι αισιόδοξος. Από πού πηγάζει η αισιοδοξία μου ; τι είναι αυτό ; τρέλα ;
- 30΄ του αγώνα ξεκινήσαμε καλά, είχα δίκιο, η ΑΕΛ έχει ψυχή, λίγη προσοχή χρειάζεται, ξεκινήσαμε καλά.
- 43΄ του αγώνα, ο ΠΑΟ έκανε ευκαιρίες από λάθη μας. Ακούω τον Μαρίνο να φωνάζει «ήρεμα δύο λεπτά μείνανε». Φωνάζω κι εγώ το ίδιο.
- 46΄ του αγώνα, χάνουμε, το λάθος έγινε, σηκώνομαι, βαδίζω, σκέφτομαι, ελπίζω, θέλω να ξεκινήσει το β΄ ημίχρονο, τι τρέλα είναι αυτή.
- 50΄ Δοκάρι. Το ήξερα, πάμε γερά
- 66΄ ………………. (του διαβόλου λεπτό)
- 69΄ ………………. (περιπτύξεως υπονοούμενο)
- 70΄ Δοκάρι ο Ρομέου, πετάγομαι, άντε ΑΕΛΑΡΑ …. Ξανασκέφτομαι … μήπως είμαι τρελός ;
- 87΄ Γιατί δεν τελειώνει το ματς ; οι παλάμες μου είναι στο πρόσωπό μου και κρύβουν τα μάτια μου. Ανεβαίνουν στο μέτωπο. Δε νιώθω καλά, ξεφυσάω. Σκέφτομαι μήπως προλαβαίνουμε να βάλουμε ένα γκολ ; τι λέω ; σίγουρα είμαι τρελός. Τελειώνει το ματς. Αλλάζω κανάλι. Πρέπει να ασχοληθώ με τις εκλογές, με την πολιτική. Δεν μπορώ, το μυαλό μου είναι βυσσινί. ΤΙ ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ;
Β) Η δίκη (Φράντς Κάφκα)
Τρίτη 6-10-2009. Επομένη του αγώνα. Προσπαθώ να σκεφτώ σωστά…. δεν μπορώ, είναι πολύ νωπές οι εικόνες. Είμαι κοντά στο ραδιόφωνο. Το σκέφτομαι…. να το ανοίξω ; όχι. Πρέπει να σκεφτώ μόνος μου. Μετανιώνω, ας ακούσω τι λένε οι άλλοι, υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα επηρεαστώ.
- (ακροατής) φταίνε διοίκηση, παίκτες, προπονητές
- (εγώ - σκέψεις) γίνε πιο συγκεκριμένος
- (άλλος ακροατής) τα λάθη του καλοκαιριού …
- (εγώ - σκέψεις) τα ’χουμε πει αυτά
- (άλλος ακροατής) οι παίκτες να παθιαστούν
- (εγώ - σκέψεις) πες τα μεγάλε
- (άλλος ακροατής) να διώξουν τον άχρηστο
- (εγώ - σκέψεις) σιγά, με το μαλακό
- (άλλος ακροατής) δεν ενδιαφέρεται για την ομάδα του
- (εγώ - σκέψεις) αγριεύει το πράγμα
- (άλλος ακροατής) να στηρίξουμε την ομάδα
- (εγώ - σκέψεις) επιτέλους
- (άλλος ακροατής) να σηκωθούν να φύγουν όλοι τους
- (εγώ - πράξεις) κλείνω το ραδιόφωνο
- (εγώ σκέψεις – σκέψεις – σκέψεις) Αναρωτιέμαι τι γίνεται. Η ομάδα περνά από ΔΙΚΗ ; Ποιοι είναι όλοι αυτοί ; Πού την βρήκαν τη φωνή ; Εμείς που ουρλιάζουμε βουβά από πίκρα και αγωνία πνιγόμαστε από τη φωνή των επίδοξων δικαστών ; Η φωνή της λογικής δεν έχει καμιά θέση ; και η ΑΕΛ ; η ΙΔΕΑ ; Δεν έχει κανέναν υποστηρικτή ; δεν έχει ελαφρυντικά σ’ αυτή τη ΔΙΚΗ ; Δε θα της δώσουμε περιθώριο να ανακάμψει ; να διορθώσει τα λάθη ;
Γ) Βυσσινόκηπος (Άντον Τσέχωφ)
Τετάρτη 7-10-2009. Οι σκέψεις ξεκαθαρίζουν στο μυαλό. Χρειάζεται πολύ δύναμη για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και που να βρεθεί. Μέσα σε μια οικογένεια όταν κάνει λάθη το παιδί ο γονιός παλεύει να τα διορθώσει και να τα ξεπεράσει, κυριαρχεί η αγάπη προς το παιδί και προσπαθεί να κοιτάξει μπροστά. Στην ΑΕΛ μπορεί να συμβεί το ίδιο μπορούμε να συγχωρήσουμε; μπορούμε να βοηθήσουμε να ορθοποδήσει ; Είναι το ίδιο με το παράδειγμα ;
Τη νιώθουμε σαν παιδί μας;
Είναι πολύ δύσκολο. Πώς μέσα από ένα χόμπυ να ξεπεράσεις τόσα πράγματα. Πώς σε μια εκδήλωση που θες να ξεφύγεις από την καθημερινότητα και να χαρείς, να βρεις το κουράγιο και να ξεπεράσεις με ηρεμία τόση στενοχώρια. Πώς να συγχωρήσεις. Πώς να δώσεις ώθηση.
Τι όμορφα που ακούγεται το σύνθημα «στις χαρές και στις λύπες κοντά» όταν όλα πάνε καλά, τι εύκολα που λέμε το καλοκαίρι εκ του ασφαλούς «ας κάνει η ομάδα ανανέωση και θα την στηρίξουμε στις ήττες», πόσο γρήγορα πείθουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε για τα δύσκολα και όχι για τις νίκες πριν έρθουν οι ήττες; Και το μεγάλο ερώτημα : Τι θα γίνει αν δεν νικήσουμε την Ξάνθη ; (δε λέω να χάσουμε για να μην τρομάξω τον ίδιο μου τον εαυτό)
Κι όμως υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η απάντηση είναι ΒΥΣΣΙΝΟκΙΠΠΟΣ. Ναι γιατί στο μυαλό μου ΒΥΣΣΙΝΟκΙΠΠΟΣ σημαίνει φίλαθλοι που πέρασαν τα πέτρινα χρόνια κι έμειναν δίπλα στην ομάδα. Άνθρωποι που είδαν την ΑΕΛ στα όρια της διάλυσης κι ενώ την είχαν αποθεώσει στο απόγειο της δόξας της, έμειναν δίπλα της και δικαιώθηκαν νιώθοντας ξανά περήφανοι γι’ αυτήν. Χρειάζεται πολύ μεγάλη δύναμη για να στηρίξεις την ομάδα στις δύσκολες στιγμές, αν όμως το κάνεις απολαμβάνεις τους καρπούς σου στην ανάκαμψη και τότε νιώθεις ότι είσαι κομμάτι (ανώνυμο έστω) αυτής.
Το τρίπτυχο είναι συμβολικό : Α) Ας βάλουμε στο ημερολόγιό μας την τρέλα του αγνού φιλάθλου για να βοηθήσουμε την ομάδα Β) Ας σταματήσουμε τον εύκολο δρόμο της μεσαιωνικής δίκης (καταδίκη χωρίς αντίλογο) της αγαπημένης μας ομάδας και Γ) Από τον θεατρικό Βυσσινόκηπο ας πάμε στον ρεαλιστικό Βυσσινόκιππο που σημαίνει ότι γνωρίζουμε ότι η ομάδα μας έχει πρόβλημα, ότι έγιναν λάθη, ότι ο φετινός δρόμος είναι δύσκολος , αλλά παλεύουμε για την ομάδα μας γιατί αν την εγκαταλείψουμε θα χάσουμε την διαδρομή κι εμείς εκεί θέλουμε να είμαστε κοντά κι όχι όταν φτάσουμε στο στόχο.
